[tomek]

Zaker, nie wymyślaj.jest ok

[fazzi]

az sie boje co wam jeszcze odpadnie i kogo w koncu trafi

[yapkovitz]

Dzień czwarty, poniedziałek – 27 czerwca 2011 r.

Wstajemy ok. godziny 6.00, sprawdzam czy Jura przeżył. Biedak całą noc spędził pod gołym niebem, ale czuje się już lepiej, moje magiczne tabletki uratowały jego życie. Nieśmiało wspominam o dowodzie wdzięczności w postaci butelki wina musującego, Jura stwierdza że za nim kupi mi butelkę, to musi się jeszcze dokładnie wyleczyć, kilkakrotnie mierzy sobie temperaturę. Zwijamy nasze obozowisko, w trakcie składania namiotu Jura poważnie go uszkadza, więc namiot ląduje w koszu. O godzinie 8.00 jest już bardzo gorąco, ubieramy się lekko, pod dżinsy zakładam ochraniacze na kolana, ruszamy z kempingu w stronę Pescara, gdzie planujemy znaleźć nocleg. Dzisiaj chcemy jechać lokalnymi drogami wzdłuż wybrzeża Adriatyku, omijając autostrady. Wjeżdżamy na rondo w Jesolo, nagle zauważam przed sobą olbrzymią plamę oleju, chwile później Ślicznotka traci przyczepność, w zwolnionym tempie widzę jak się kładzie na przednim gmolu, słyszę tarcie metalu o asfalt, wybijam się spod lezącego motocykla, który sunie na gmolach po plamie oleju, Tomek, Jura i Piotrek szybko zatrzymują się za rondem. Na szczęście jest jeszcze wcześnie, ruch na rondzie nie jest zbyt duży, motocyklista z Czech (nie Jura) pomaga mi postawić Ślicznotkę, a Tomek odpala mojego sprzęta i zjeżdża z ronda, ja jestem w lekkim szoku ale dzielnie o własnych siłach schodzę z ronda. Oceniam straty, Ślicznotka wydaje się być cała, tylko gmole z lewej strony są lekko przytarte, lewa nogawka moich dżinsów jest cała w oleju i taka zostanie przez najbliższych tydzień, mam stłuczoną kostkę ale mogę chodzić i prowadzić sprzęta. Po krótkim odpoczynku na parkingu ruszamy w trasę. Lecimy przez północne Włochy, wokół nas rozciągają się rolnicze tereny, z pobliskiego morza, którego nie widzimy, dociera do nas zapach słonej wody. Drogi są jak w Polsce, z dziurami, wąskie i pełne pojazdów, przebijamy się przez miejscowe korki, kierujemy się na Ravennę, w kolejnym korku zostaję z Jurą, który nie czuje się jeszcze dobrze, a Winiar z Tomkiem jadą przed siebie. Na postoju w sennym włoskim miasteczku dzwonię do Tomka i umawiamy się na spotkanie przed Ravenną. Toczymy się powoli z Jurą przez Włochy, po ok. 100 km spotykamy resztę ekipy i razem przejeżdżamy przez Ravennę, przebijając się przez kolejne włoskie wsie i miasteczka, docieramy do Rimini, gdzie jesteśmy ze wszystkich stron atakowani przez wszelkiej maści pojazdy dwukołowe, po ulicach szaleją chmary skuterów. Robi się co raz cieplej, na napotkanych stacjach benzynowych chłodzimy się, opuszczając spodnie w dół i zostając tylko w slipkach. Tocząc się powoli zaliczamy Anconę, gdzie znowu stoimy w korku, a z nieba leje się na nas żar. Powoli mamy dość zwiedzania Włoch za pomocą lokalnych dróg, marzymy o wjeździe na autostradę, ale dalej dzielnie jedziemy przez wsie i miasteczka. Zrąbani jak konie po westernie, docieramy pod Pescara, szybko znajdujemy nocleg za pomocą mojego przewodnika po kempingach Europy. Przewodnik okazuje się bardzo przydatny w trakcie naszej wyprawy. Wjeżdżamy na teren bardzo eleganckiego kempingu, który okazuje się być również najdroższym w trakcie naszej wyprawy, za nocleg od osoby (o ile dobrze pamiętam) płacimy ok. 20 euro, ale za to na terenie kempingu jest basen, pizzeria, sklepik i bardzo blisko do morza. Myślimy jest dobrze, popływamy, zjemy i napijemy się. Rozbijamy namioty, Jura pompuje tylko dziurawy materac, na którym zamierza spędzić noc, okazuje się że również w Tomka materac jest dziurawy. Zamierzamy iść na basen, ale niestety jest już nieczynny, był otwarty do 19.00 a teraz jest godzinna 20.00, sklepik też zamknięty a w pizzerii jest bardzo drogo. Nie mamy żadnego alkoholu, a na kolację zjadamy dużego chińczyka. Tomek wybrał się nad morze żeby zlokalizować dziurę w materacu, wraca jednak bardzo szybko, mówi że morze jest brudne i śmierdzące. Bardzo wcześnie, w niewesołych nastrojach bo bez grama alkoholu w ustach, kładziemy się spać. Jura przed snem kilkakrotnie mierzy sobie temperaturę.

[tomek]

yapkovitz, chyba mieliśmy jakieś końcówki wina i whiski jak pamiętam,ale to była kropla w morzu potrzeb

[yapkovitz]

tomek, wina bylo mniej niz pol butelki, a whiskey pojawila sie dopiero na kolejnym kempingu w gaju pomaranczowym to bylo 4 butelki 0,7. Po imprezie w gaju zostala koncowka w ostatniej butelce , ktora swoj koniec znalazla na kempingu pod Messyna.

[kostass]

nie wspominajcie o resztakach rozweselaczy tylko pisac dalej ......

[tomek]

yapkovitz, to teraz wiem czemu zostawałeś zawsze do pilnowania motorów.Ty wsztstko cichaczem notowałeś.Prawda?

[yapkovitz]

kostass, ciag dalszy bedzie

Tomek, na kempingu pod Messyna zrobilem tylko krotkie zapiski, obejmujace pierwszy tydzien naszej wyprawy, natomiast o drugim tygodniu bede pisal z glowy czyli z niczego

[Zaker]

a może miałeś dyktafon ? ...

[kostass]

Yapkoviz , i tak cie podziwiam ze tak barwnei piszesz . Ja ograniczyłem sie do suchych faktów . Sam sie sobie dziwie poniewaz zwykle pisze bardzo szeroko i barwnei . Widac nie miałem za duzo co do napisania . Z tego co widze to nie co sie pchac przez Włochy . A taki miałem plan .

[winiar]

Panowie tam pekłą ostatnia żołądkowa z mojej sakwy. Wieziona z kraju jakoś dziwnie długo wytrzymała... i resztki wina... Od tego dnia zaczęlismy upować na tzw jutro a efekty pamietacie jakie były ?

[ Dodano: 2011-07-18, 15:39 ]
kupować oczywiście (zjadłem literke)

[yapkovitz]

Dzień piąty, wtorek – 28 czerwca 2011 r.

Jakieś dziwne to poranne wstawanie, bez kaca, bez syndromu dnia następnego, bez trampka w ustach, ale za to z postanowieniem ze zakupy na wieczór robimy w najbliższym sklepie, opuszczamy full wypasiony kemping. Dzisiaj zamierzamy przejechać przez Apeniny i zatrzymać się w Neapolu, w celu nabycia drogą kupna biletów na prom do Palermo. Powoli przejeżdżamy przez śpiące włoskie miasteczko, gdy Tomek nagle skręca i stajemy na parkingu przed Billą, zgodnie za postanowieniem robimy zakupy. Z Winiarem na wieczór kupujemy łiskacza 0,7 i colę i trochę żywności żeby przeżyć przejazd przez góry, gdy już wszystko zapakowałem do kufra, wraca Tomek i stwierdza że na jutro też trzeba kupić następną flaszkę łiskacza, ponieważ cena jest dobra, 5 Euro za butelkę. Winiar kupuje kolejną flaszeczkę, natomiast Jura dla siebie bierze jakieś włoskie cholerstwo, likier Limoncetta. W tzw. międzyczasie obok Billi znajdujemy Chińczyka, który sprzedaje wszystko, więc, idziemy kupić chłopakom łatki do materacy, dzięki ulotce, wiem że po ichniemu nazywa się to kit de reparazzione, który wszyscy nazywamy kit reparacione. Zakupiwszy łiskacze i kity ruszamy w drogę, pakujemy się na autostradę, następnie na zwykłe drogi. Widoki są rewelacyjne, winkle rewelacyjne, każdy z nas ma banana na gębie, normalnie zaje fajna rewelacja. Każdemu motocykliście polecam jazdę przez Apeniny. W zatoczce, na szczycie góry spożywamy drugie śniadanie, podziwiając niesamowite widoki. Po raz pierwszy od przyjazdu do Włoch było nam zimno, ponieważ drogi częściowo prowadziły szczytami gór i przez wydrążone tunele, wiec w trakcie jazdy ubieraliśmy na siebie kolejne ciepłe rzeczy. Jednak opuszczając piękne Apeniny, zjeżdżaliśmy niżej, północne Włochy były już za nami, znowu dopadł nas upał i wjechaliśmy na autostradę prowadząca do Neapolu. Lecieliśmy z prędkościami 130-150 km/h, więc autostrada się szybko skończyła i nadszedł czas płacenia, wszyscy oprócz Tomka opuścili bramki, więc w zatoczce niedaleko nich czekaliśmy na niego, zastanawiając się co jest grane. Po ok. 10 minutach przyjechał Tomek, okazało się że zgubił bilet na autostradę, ale wszystko zostało wyjaśnione i mogliśmy dalej jechać. Wjechaliśmy do Neapolu, kierując się do portu, przemierzaliśmy miasto rządzone przez mafię. Neapol mogę opisać jako brud, smród i ubóstwo, mega dziurawe ulice z mega głębokimi dziurami, wybrukowane dużymi śliskimi płytami, fetor gnijących gór śmieci, odłażący tynk z kamienic, byliśmy w południowych Włoszech. Dojechaliśmy do portu, krótki spacer po porcie, sprawdzamy ceny u przewoźników i po krótkiej dyskusji kupujemy bilety na następny dzień. Wsiadamy na sprzęty i opuszczamy śmierdzący Neapol, kierując się w stronę Salerno gdzie planujemy nocleg, jedziemy autostradą, obserwując przepiękną Zatokę Neapolitańską i Wezuwiusza. Dojeżdżamy do Salerno, sprzęty powoli wspinają się wzdłuż góry, droga jest bardzo wąska z jednej strony zbocze góry a z drugiej przepaść, kończąca się na dole morzem. Dojeżdżamy do Salerno, gdzie znajdujemy malutką plażę i brak kempingu, wracamy na drogę, która przyjechaliśmy, po niedługim czasie na zboczu góry znajdujemy kemping, położony w gaju pomarańczowym. Za osobę z motocyklem płacimy 8 Euro, szybko rozbijamy namioty i z Winiarem udaję się na pobliską kamienista plażę, która nie jest zbyt czysta. Po dłuższej chwili pojawia się reszta ekipy. Winiar zostaje robić fotki pięknym okolicznościom przyrody a ja z idę do pobliskiej restauracji, gdzie z pozostałą częścią wyprawy wypijamy parę piw i zjadamy metrową pizzę. Wieczór kończymy przy stoliku w gaju pomarańczowym, wypijając zapasy łiskacza przewidziane na dwa dni. Czując że zaraz mi się uleje, kładę się spać, słysząc jak pozostali dalej imprezują

[kostass]

Yapkoviz nie wiem co robisz ale chyba minałes sie z powołaniem .... widzę w tobie wielki epicki talent

[yapkovitz]

kostass, czasami cos pisze, ale bardziej sa to m.in. naukowe artykuly

[gshort]

yapkovitz, świetnie napisane, normalnie rewla!!!!

[kostass]

to niezle ci wychodza te "naukowe artykuły" na forum

[MARSINUS]

Hehe z relacji wynika, że chlejecie więcej oktanów niż wasze sprzęty

[kostass]

no .... na to by wygladało . Musieli pilnowac zeby średnia była utrzyamna . Sprzety mniej to oni wiecej , im wiecej oni to sprzety mniej

[tomek]

MARSINUS, poza ich dwiema butelkami,to i ja zakupiłem 2 na dwa dni.Tak miało być,ale.......

[Zaker]